– parçalı bir benlik denemesi – Kendime baktığımda gördüğüm şey ben değilim. Belki de hiç olmadım. Ya da bir zamanlar bendim de, sonra...

Dostoyevski’nin Budala  romanı, her defasında yüreğime başka bir ağırlıkla dokunan bir eser. İçindeki saflık, iyilik ve insan ruhunun...

Hiçbir Yere Gitmemiş Gibiyim Bazen bakıyorum etrafa, her şey yerli yerinde. Sokak lambaları hâlâ aynı yerde yanıyor, insanlar hâlâ...

Bazen yollar, olması gerektiği gibi çatlar. Kimi zaman bir dost, bir kardeş, bir aşina... Bir gün bakarsın: İki kolu da sarılıdır, artık...

Uzaklaştım kendimden yavaşça Adımlarım beni bilmediğim yerlere götürdü Sanki biri yıllarca benim kılığıma girmiş Ve şimdi kostümü...

Uzaklaştım kendimden yavaşça Adımlarım beni bilmediğim yerlere götürdü Sanki biri yıllarca benim kılığıma girmiş Ve şimdi kostümü...

Aky Bu sabah güneşi söndürdüm içimde Aynı düşü kaçıncı kez görüyordum bilmiyorum Yatakta bedenim, salonda ruhum Kendimden özür...

Bugün de sokaklar aynıydı. Gökyüzü biraz daha soluktu belki, ya da ben biraz daha yorgundum. Fark etmiyor. Bazı günler, her şey yerli...

Bazen insanlar geçer hayatımızdan. Bir kelime gibi, bir cümle gibi. Bazen de bir ses gibi… Söylenmeden önce var olan, duyulduğu anda...

Serotonin, uzun yıllardır mutluluk hormonu olarak anılsa da, aslında bundan çok daha fazlasıdır. Beyindeki temel nörotransmitterlerden...

Bir odada oturuyorum. dışarıda rüzgar, bir dalı hafifçe sarsıyor. saatin tik takları, anın içindeki sonsuzluğu işaret ediyor. bir...

Bazı anlar var, içinden çıkamadığın. Günler geçse de orada asılı kalmış gibi hissettiren, sanki zaman akarken senin durduğun bir boşluk...

Bazen bir tarih, sadece takvimde bir gün gibi görünür. 8 Mart… Güzel kelimeler, parlak sloganlar, sönmeye yüz tutmuş vaatler. İnsanlar...

Bir gün, gökyüzüne baktın ve garip bir şey fark ettin. Güneş hâlâ oradaydı. Ama ışığı, bu şehre tam ulaşmıyordu. Sanki karanlık, incecik...

Her şeyin bittiğini düşündüğün bir an olur. Gözlerinin önünde, yılların yorgunluğuyla şekillenen bir şehir uzanır. Binalar, sokaklar,...

Yıllar sonra çocukluğumun geçtiği mahalleye döndüm. Her şey aynı ama bir o kadar da farklı… Köşedeki bakkal gitmiş, yerine büyük camlı,...

Yaşlı saat ustası, dükkânının köşesinde duran eski bir kum saatini tamir etmeye çalışıyordu. Camı çatlamış, içindeki kum ise bir yanda...

Şehrin ortasına bir kardan adam diktiler. Havalı bir atkı sardılar boynuna, buruşuk bir havuç burun verdiler. Bir çocuk gelip göz yerine...

Bugün Sivas’tayım. Soğuk, keskin bir ayaz var. Şehrin taşlarına, sokaklarına, duvarlarına sinmiş bir tarih... Sivas, yalnızca haritada...

Love Sevgili.................... Sözler...? Güven...? Yoksa bir isim koyup, çerçeveye sığdırmaya çalıştığımız o belirsiz his mi? Bazıları...