... ... ...

Her şeyin bittiğini düşündüğün bir an olur. Gözlerinin önünde, yılların yorgunluğuyla şekillenen bir şehir uzanır.

Binalar, sokaklar, yüzler… Hepsi gri, hepsi sanki zamanın içinde donmuş gibi.

O şehirde yürürsün, adımlarının sesi yankılanır ama kimse duymuyormuş gibi gelir.

İnsanlar konuşur ama kelimeler bir duvar gibi üzerine yığılır.

Bir zamanlar bu şehirde müzik vardı.Bir zamanlar her şey renkliydi.

Ama şimdi, sanki sesini kaybetmiş gibi duruyordu.

O şehrin en yüksek noktasında, bir çatı katında yaşayan biri vardı.

Kimse onu hatırlamazdı ama o, her şeyi hatırlardı.

Eski melodileri, çatıların üzerinden yükselen rüzgârı, ışığın yıkık binaların arasında süzülüşünü… O kişi sendin.

Bir zamanlar sesin vardı. Şarkıların vardı.

Ama şimdi sadece sessizlik içinde yürüyorsun...

Aky deneme ...