Sessizlikteki Yankı

Bir odada oturuyorum.

dışarıda rüzgar,

bir dalı hafifçe sarsıyor.

saatin tik takları,

anın içindeki sonsuzluğu işaret ediyor.

bir kelimeyi söylemeden önce,

onun sessizliğini dinliyorum.

boşluk, sadece bir boşluk değil,

o, kelimelerden daha ağır bir gerçek.

... ...

nefes alıyorum.

ama bir sonraki nefesi düşünmeden.

sessizlik içinde bir ses var,

ve her ses, sessizlikte yeniden doğuyor.

şimdi dinliyorum.

dışarıda kuşlar,

kendi melodilerini fısıldıyor.

ama bu fısıltı,

kendi sessizliğimle tamamlanıyor.

saat tik tak ediyor.

ama tik, takı beklemiyor.

zaman, bizim yarattığımız bir perde,

ardında sadece "şimdi" var.

bir yaprak düşüyor.

ama ağaç bunu hissetmiyor.

toprak beklemiyor.

her şey, olduğu gibi.