1952 yılında, besteci John Cage tüm müzik dünyasını alt üst edecek bir eser yazdı: 4’33”. Bu eserde, piyanist sahneye oturuyor, kronometresini başlatıyor ama tek bir nota bile çalmıyordu. Dört dakika otuz üç saniye boyunca tam bir sessizlik vardı. Seyirciler önce şaşırdı, ardından huzursuzlandı. “Bu, bir şaka mı?” diye fısıldaşmalar başladı.Ama John Cage için bu, bir şaka değildi. Performans bitip piyanist sahneden kalktığında, Cage şunları söyledi:“Müzik sadece seslerden ibaret değildir. Sessizlikte duyduğunuz her şey; rüzgar, nefes alışverişiniz, dışarıdaki arabaların sesi… işte bunlar da birer müziktir. Duyabilen herkes, müziği her yerde bulabilir.”Cage’in bu eseri devrim niteliğindeydi. Onun felsefesine göre, müzik bir enstrümandan değil, dinleyen kişinin farkındalığından doğuyordu. Sessizlik dediği şey aslında hiç de sessiz değildi; çevremizde sürekli akan hayatın bir parçasıydı.Yıllar sonra Cage, eserini şu şekilde savundu:“4’33’’ bana şunu öğretti: Asıl müzik, durup dinlediğimizde ortaya çıkar. Hayatta her şey bir melodi içerir; yeter ki duymayı öğrenelim.”Bugün, Cage’in sessizlikle yaptığı bu devrimsel deney, müziğin sınırlarını sorgulayan sanatçılar için bir ilham kaynağı olmaya devam ediyor.
Comments